Dyspenser feromonowy – KORNIK SZEŚCIOZĘBNY (Ips sexdentatus) – SEXTODOR

SEXTODOR  – syntetyczny feromon agregacyjny, wabiący kornika sześciozębnego do pułapki w celu odłowienia. Stosowany w okresie lata.

SEXTODOR umożliwia prognozowanie występowania kornika sześciozębnego w drzewostanie, lokalizację istniejących zagrożeń oraz określenie nasilenia jego występowania.                                               

Do zwalczania kornika stosujemy pułapki MULTI kominowe. Wywieszamy je na przełomie kwietnia i maja oraz lipca i sierpnia. Okres aktywnego działania atraktantu wynosi ok. 8 tygodni. W ciągu tego czasu następuje stopniowe uwalnianie się substancji wabiących.
W I połowie lipca należy umieścić w pułapce nowy atraktant w celu zwabiania chrząszczy drugiej generacji, ewentualnie generacji siostrzanej.

Miejsca wystawiania pułapek:

Drzewostany sosnowe oraz drzewostany z dużym udziałem sosny. Pułapki lokalizujemy w większych lukach, na obrzeżu drzewostanu, w miejscach nasłonecznionych i przewiewnych.

Terminy wyłożenia pułapek:

Przełom kwietnia i maja oraz przełom lipca i sierpnia.

Liczba pułapek:

W celach prognostycznych pułapki wystawiamy w ciągu liniowym co ok. 100 m.
W drzewostanach zagrożonych w stopniu słabym należy wyłożyć 1 pułapkę na 1 ha,  w stopniu silnym 2 -5 pułapek na 1 h a.

Miejsce zamocowania feromonu:

Wewnątrz drugiego segmentu pułapki kominowej MULTI

Kontrola pułapek:

Nie rzadziej niż co 7 dni w zależności od wielkości odłowów, opadów i temperatury.

Uwagi i zalecenia:

Po wyjęciu z torebki aluminiowej nie wyjmować z przezroczystej folii.

Kornik sześciozębny (Ips sexdentatus) – gatunek chrząszcza zaliczany do ryjkowcowatych. 

Kornik sześciozębny atakuje głównie sosnę pospolitą lub inne gatunki sosen, rzadziej świerk, a sporadycznie modrzew. Zasiedla przede wszystkim dolną część sosen zarówno ściętych, jak i stojących.
Występowanie
Zasiedla całą Europę i Azję Północną, aż po Koreę na wschodzie kontynentu. W Polsce pospolity na terenie całego kraju, głównie w drzewostanach osłabionych przez zanieczyszczenia przemysłowe, żer szkodników pierwotnych oraz hubę korzeni, opieńkę lub uszkodzonych przez pożar, huragan, okiść i inne czynniki.
Morfologia i biologia
Pod względem wielkości komik sześciozębny zajmuje drugie miejsce wśród korników żyjących w Polsce po bielojadzie olbrzymim. Chrząszcz ma długość 5-8 mm. Jest brunatny lub brunatnoczarny, błyszczący, o ciele owłosionym. Samce i samice na czole, nad aparatem gębowym, mają pojedynczy garbek, a powyżej poprzeczną listewkę. U samców powyżej listewki znajduje się lśniąca, gładka linia. Przedplecze duże, masywne, w górnej części garbkowane, w dolnej rzadko, lecz wyraźnie kropkowane. Na ścięciach pokryw, zarówno u samicy jak i u samca, znajduje się sześć ząbków, z których czwarty od góry jest największy i opatrzony na końcu ostro zakończonym, guziczkowatym zgrubieniem.
Zimują zwykle chrząszcze w ściółce lub pod korą starych sosen, niekiedy larwy i poczwarki w żerowiskach.
Rójka odbywa się głównie w kwietniu-maju i w lipcu-sierpniu. Zależnie od warunków atmosferycznych kornik sześciozębny ma jedną lub dwie generacje w ciągu roku oraz generację siostrzaną.
W czasie rójki samiec wygryza pod grubą korą drzew ściętych lub stojących komorę godową szerokości 4-5 mm i zwabia tam przeważnie trzy, rzadziej dwie, cztery lub sześć samic, które natychmiast przystępują do drążenia chodników macierzystych długości do 50 cm i szerokości 5 mm. Obecność korników zdradzają wysypujące się białordzawe trocinki lub wycieki żywiczne
w dolnej części pnia drzew. Wygryzione chodniki macierzyste przebiegają wzdłuż włókien, przy czym na drzewach stojących z trzech chodników jeden z nich jest skierowany ku górze, a dwa ku dołowi. W każdym chodniku samice wygryzają 3-4 otwory wentylacyjne, a następnie składają pojedynczo w nyżach jaja w liczbie 60-70 sztuk. Wylęgłe larwy przystępują do wygryzania chodników larwalnych długości 6-8 cm, które odchodzą od chodników macierzystych pod kątem prostym. Chodniki larwalne z reguły są nieregularnie rozmieszczone po obu stronach chodnika macierzystego. Natomiast kolebki poczwarkowe, w kształcie owalnych miseczek, umieszczone są głęboko w korze. Młode chrząszcze pojawiają się zwykle w lipcu i sierpniu. Przed osiągnięciem dojrzałości płciowej odbywają one żer uzupełniający w pobliżu kolebek poczwarkowych lub w łyku i drewnie zasiedlonych drzew. Obraz ich żerowania ma palczasty, nieregularny kształt, niekiedy przypomina poroże jeleni, podobnie jak u kornika drukarza.
Żerowisko narusza biel w małym stopniu, gdyż znajduje się zwykle w korze.

Dorota