Pułapka delta z feromonem na zwójkę bukóweczkę

Pułapka lepowa delta z feromonem służy do monitorowania obecności i odławiania samców zwójki bukóweczki (Pandemis heparana).

Posiada trzy powierzchnie lepowe.

Sposób użycia:

Po odklejeniu warstwy zabezpieczającej powierzchnie klejowe przyklejamy wyjęty z opakowania dyspenser feromonowy. Feromon jest to substancja biologicznie czynna, która zwabia tylko i wyłącznie samce motyli danego gatunku szkodnika. Pułapkę najlepiej rozwiesić w dolnej koronie drzewa na najniższych gałęziach.

Pułapki feromonowe  powinny być  zawieszone już przed rozpoczęciem lotów tych owadów: od początku czerwca do połowy września.

Przynajmniej jedna pułapka powinna znaleźć się na każdym drzewie (w zależności od wielkości korony drzewa). Ważne jest ich systematyczne monitorowanie, co 2-3 dni.

Terminy wylotów motyli obu pokoleń zmieniają się w kolejnych latach a dynamika lotów może być różna nawet w nieodległych od siebie sadach dlatego niezwykle ważne jest systematyczne monitorowanie lotów szkodnika za pomocą pułapek feromonowych najlepiej umieszczonych we własnym sadzie.

Opis działania:
Pułapka służy do wczesnego wykrywania  i pozwala określić ognisko występowania szkodnika drzew owocowych – zwójki bukóweczki (Pandemis heparana), rozmiar i granice infestacji oraz niezbędny obszar do chemicznej dezynsekcji.

Zwójka bukóweczka (Pandemis heparana) – owad z rzędu motyli, szkodnik jabłoni, grusz, śliw, krzewów jagodowych i malin.

Zwójka bukóweczka jest poważnym zagrożeniem przede wszystkim dla jabłoni i grusz, ale może żerować także na śliwie i krzewach jagodowych i malinach.
Motyle zwójki bukóweczki mogą mieć zmienną barwę przednich skrzydeł: od brunatnej do rdzawej.

Charakterystyczny jest dla nich rysunek w postaci poprzecznych, brunatnych smug. Skrzydła tylne są zwykle brązowoszare. Samice są większe od samców. Gąsienice dorastają do 25 mm długości. Ich ciało jest przeważnie zielone z jaśniejszymi brodawkami. Gatunek ten można łatwo rozpoznać po wyglądzie głowy gąsienicy oraz kolorze tarczki tułowiowej i analnej. Głowa zwykle jest żółtozielona z dobrze widocznymi pojedynczymi, ciemnymi plamkami po bokach (plamki przypominają wyglądem oczy lub okulary). Tarczka karkowa i analna przybierają barwę ciała. Zwójka bukóweczka składa jaja w złożach, przeważnie na górnej stronie liści. Poczwarka jest ciemnobrązowa lub brązowoczarna, osiąga długość do 12 mm.

Zwójka bukóweczka w warunkach Polski ma dwa pokolenia. Zimują gąsienice w kokonach, zwykle w szczelinach kory na dolnej części pni drzew. Gąsienice tego gatunku, podobnie jak zwójki siatkóweczki, opuszczają schronienia zimowe w fazie zielonego pąka jabłoni, przez dość długi okres czasu. Najliczniej na jabłoni zaczynają występować dopiero przed kwitnieniem, a nawet po kwitnieniu drzew. Konsekwencją długiego okresu wychodzenia z ukryć zimowych jest rozciągnięte w czasie przepoczwarczanie się gąsienic. Pierwsze poczwarki mogą pojawić się już po kwitnieniu jabłoni, ale proces wzrostu, dorastania i przepoczwarczania się gąsienic może trwać do pierwszej dekady lipca. Skutkiem tego jest długi lot pierwszego pokolenia, który może trwać nawet przez 8 tygodni. Motyle pierwszego pokolenia mogą więc pojawiać się od początku czerwca do lipca. Gąsienice tej generacji najliczniej pojawiają się w lipcu. Część z nich przepoczwarcza się, i pod koniec drugiej dekady sierpnia wylatują motyle drugiego pokolenia (pozostałe gąsienice zapadają diapauzę). Motyle te składają jaja, a wylęgłe z nich gąsienice mogą żerować do zbioru owoców.

Dorota