Pułapka lejkowa z feromonem na zwójkę bukóweczkę

Lejkowa pułapka do monitorowania obecności i wychwytywania owadów – szkodników drzew. W zestawie wraz z feromonem na zwójkę bukóweczkę.

Wymiary: wys. 21 cm x średn. 16 cm

Miejsce stosowania:

Pułapkę można stosować wewnątrz i na zewnątrz (np.sady)

Opis działania:

Pułapka służy do wczesnego wykrywania zwójki bukóweczki i pozwala określić rodzaj i ognisko występowania szkodnika, rozmiar i granice infestacji oraz niezbędny obszar do chemicznej dezynsekcji.

Do monitorowania i wyłapywania należy stosować 1 pułapkę na obszar 20 m2 lub co 7-10 m przy nasadzeniu liniowym.

Dyspenser należy regularnie wymieniać (co 4 – 6 tygodni). Zaleca się stosowanie pułapek  od początku czerwca do połowy września.

Zwójka bukóweczka (Pandemis heparana) – owad z rzędu motyli, szkodnik jabłoni, grusz, śliw, krzewów jagodowych i malin.

Zwójka bukóweczka jest poważnym zagrożeniem przede wszystkim dla jabłoni i grusz, ale może żerować także na śliwie i krzewach jagodowych i malinach.
Motyle zwójki bukóweczki mogą mieć zmienną barwę przednich skrzydeł: od brunatnej do rdzawej.

Charakterystyczny jest dla nich rysunek w postaci poprzecznych, brunatnych smug. Skrzydła tylne są zwykle brązowoszare. Samice są większe od samców. Gąsienice dorastają do 25 mm długości. Ich ciało jest przeważnie zielone z jaśniejszymi brodawkami. Gatunek ten można łatwo rozpoznać po wyglądzie głowy gąsienicy oraz kolorze tarczki tułowiowej i analnej. Głowa zwykle jest żółtozielona z dobrze widocznymi pojedynczymi, ciemnymi plamkami po bokach (plamki przypominają wyglądem oczy lub okulary). Tarczka karkowa i analna przybierają barwę ciała. Zwójka bukóweczka składa jaja w złożach, przeważnie na górnej stronie liści. Poczwarka jest ciemnobrązowa lub brązowoczarna, osiąga długość do 12 mm.

Zwójka bukóweczka w warunkach Polski ma dwa pokolenia. Zimują gąsienice w kokonach, zwykle w szczelinach kory na dolnej części pni drzew. Gąsienice tego gatunku, podobnie jak zwójki siatkóweczki, opuszczają schronienia zimowe w fazie zielonego pąka jabłoni, przez dość długi okres czasu. Najliczniej na jabłoni zaczynają występować dopiero przed kwitnieniem, a nawet po kwitnieniu drzew. Konsekwencją długiego okresu wychodzenia z ukryć zimowych jest rozciągnięte w czasie przepoczwarczanie się gąsienic. Pierwsze poczwarki mogą pojawić się już po kwitnieniu jabłoni, ale proces wzrostu, dorastania i przepoczwarczania się gąsienic może trwać do pierwszej dekady lipca. Skutkiem tego jest długi lot pierwszego pokolenia, który może trwać nawet przez 8 tygodni. Motyle pierwszego pokolenia mogą więc pojawiać się od początku czerwca do lipca. Gąsienice tej generacji najliczniej pojawiają się w lipcu. Część z nich przepoczwarcza się, i pod koniec drugiej dekady sierpnia wylatują motyle drugiego pokolenia (pozostałe gąsienice zapadają diapauzę). Motyle te składają jaja, a wylęgłe z nich gąsienice mogą żerować do zbioru owoców.