kuna leśna

Kuna leśna – opis, informacje

Kuna leśna inaczej tumak (Martes martes) – jest gatunkiem małego ssaka drapieżnego z rodziny łasicowatych. Występuje w całej niemal Europie oraz w Azji, aż po Iran i zachodnią Syberię. W Polsce występuje, choć niezbyt licznie, na całym obszarze kraju, a zasięg jej występowania często pokrywa się z występowaniem kuny domowej.

Jak wygląda kuna?

Tak jak większość niewielkich łasicowatych posiada wydłużone giętkie ciało i krótkie nogi. Długość ciała kuny leśnej to średnio ok. 40–53 cm, długość ogona: 22–28 cm. Samica waży ok. 0,8–1,5 kg, natomiast masa ciała samca wynosi ok. 1,2–1,8 kg.
Sierść grzbietu kuny leśnej jest jednolicie ciemnobrązowa (łapy i ogon w podobnym kolorze), a od strony brzucha – jaśniejsza. Na szyi występuje kremowa lub żółtawa plama – nie rozwidlona – dzięki czemu łatwo ją odróżnić od bliskiej krewniaczki – kuny domowej. Opuszki palców i stóp owłosione. Pysk wąski, nos czarny.

Kuna leśna gdzie występuje

Tumaki występują zarówno lasach liściastych, iglastych jak i mieszanych. Chętnie osiedlają się w gęstych, starych lasach niż w jasnych młodniakach.  Kuny często wybierają obszary, gdzie korony drzew są zamknięte. Kunę leśną można spotkać również poza lasami, np. na łąkach czy trawiastych wrzosowiskach.

Kuna leśna jest najbardziej aktywna nocą oraz wieczorem, choć czasem również w dzień. Jako kryjówki wybierają najczęściej dziuple w drzewach, przy czym każdy osobnik ma kilka gniazd na swoim terytorium. Opuszczone ptasie gniazda, norki wiewiórek oraz szczeliny skalne są często używane w razie niebezpieczeństwa. Kiedy temperatura spada, kuny wolą spać pod powierzchnią ziemi. Tumaki są samotnikami, poza okresem, kiedy wychowują młode. Terytoria samców są większe niż samic. Areały osobnicze samic nie pokrywają się, podczas gdy areały samców i samic – tak. Zależnie od miejsca występowania wielkość terytorium wynosi około 3-20 km kwadratowych u samców oraz 1,5-6,5 km kwadratowych u samic. Wielkości areału osobniczego zmienia się zależnie od pory roku (zmniejsza się zimą). Terytoria są znaczone wydzieliną z gruczołów okołoodbytowych. Młode komunikują się z matką za pomocą ćwierkania. Jest to zwierzę wszystkożerne, poluje nocą. Na jego dietę składają się głównie małe ssaki (wiewiórki i gryzonie, szczególnie nornice), ptaki, owady, padlina, żaby, węże, ślimaki, owoce (kiedy jagody są dostępne stanowią nawet 30% spożywanego jedzenia). W Szkocji często do tego jadłospisu dochodzą kraby, szkarłupnie i skorupiaki. Latem i jesienią jedzenie jest gromadzone.

Kuna leśna rozmnażanie

Krycie odbywa się w lipcu i sierpniu. Ciąża przedłużona trwa nawet 9 miesięcy, ale faktyczny rozwój potomstwa odbywa się w ciągu drugiej połowy ciąży. Młode rodzą się ślepe, głuche, bezzębne, nie pokryte futrem w maju, w liczbie od 2 do 7, o wadze około 30 gramów. Otwierają oczy w wieku ok. 7 dni. Ssą mleko ok. 3 miesięcy i zaczynają jeść pokarm mięsny około 34–38 dnia. Na jesieni odchodzą od rodziców i usamodzielniają się, choć często zostają jeszcze pewien czas na ich terytorium. Kuny mogą odbyć gody już ich pierwszego lata, w wieku 14 miesięcy, zazwyczaj jednak krycie odkładane jest dwa, a nawet trzy lata. W niewoli większość samców nie może się rozmnażać nawet do 27 miesiąca ich życia, co może być spowodowane stresem.

Ciekawym zachowaniem jest tak zwana fałszywa ruja, która występuje późną zimą. Zwiększa się wtedy tolerancja pomiędzy samcami i samicami oraz agresja pomiędzy osobnikami tej samej płci, częstotliwość znakowania terytorium oraz poziom hormonów. Niegdyś sądzono, że jest to okres godów, jednak okazało się, że kuny nie parzą się przed latem. Ponieważ przed tym okresem młode, które osiągnęły samodzielność nie są wyganiane z terytoriów, możliwe, że właśnie wtedy to następuje, by nie zagrażały one kolejnemu miotowi.

Na wolności kuna leśna żyje średnio 8–10 lat, natomiast w niewoli – do 15. Naturalnymi wrogami kuny są: wilk, pies i lis.

Nie możesz poradzić sobie z kuną?

Zobacz skuteczne pułapki i odstraszacze kun

 

Podobne Posty