Mucha domowa – opis, informacje

Mucha domowa (Musca domestica) szkodnik sanitarny

Samiec ma 6-6,5 mm długości, samica 5,5-7,5 mm. Jest to owad o krępej budowie ciała, szary, z podłużnymi liniami na tułowiu i z wyraźnym czarnym paskiem na środku odwłoka. Na głowie, widoczne są duże żółtoczerwono-brunatne oczy i krótkie, trójczłonowe czułki. Należy (podobnie jak wszystkie muchy) do grupy owadów dwuskrzydłych, gdyż ma tylko jedną parę skrzydeł (druga jest zredukowana i tworzy tzw. przezmianki kierujące lotem). Mucha domowa dysponuje narządem gębowym typu liżącego.

CYKL ROZWOJOWY MUCHY DOMOWEJ

Mucha ta żyje kilka tygodni, za wyjątkiem pokolenia jesiennego, które jest w stanie przetrwać całą zimę w stanie pozornej martwoty (bardzo często w zakamarkach naszych domów). Samica w ciągu swojego życia składa około 600 jaj, (jednorazowo nawet 100 sztuk). Jaja mają kształt banana (długość około 2 mm) i są barwy kremowoperłowej. Pozostawia je na substancjach organicznych podlegających fermentacji, a więc na oborniku, kompoście i odpadkach kuchennych w śmietnikach. Stwierdzono, że przyciąga ją tam zapach amoniaku, wydzielający się z gnijących resztek organicznych. Z jaj, po 24-48 godzinach wykluwają się beznogie larwy (tzw. czerwie), których okres rozwoju (zależnie od temperatury) trwa od kilku dni do kilku tygodni. Larwy żywią się tym samym podłożem, na którym złożone były jaja. Przed przepoczwarzeniem wędrują w poszukiwaniu miejsc bardziej suchych, np. piasku. Poczwarki much zamknięte są w nieruchomych, brązowych baryłkach (tzw. bobówkach). Po kilku dniach z osłonki poczwarczej wylatują młode muchy, które po 4-5 dniach dorosłego życia zdolne są do złożenia jaj. Cały okres rozwoju – od jaja do wylotu postaci dorosłej – trwa w temperaturze 25°C około dwóch tygodni.

SZKODLIWOŚĆ MUCHY DOMOWEJ

Mucha chętnie siada na kale ludzkim lub zwierzęcym, zbierając przy tym na owłosionym ciele tysiące bakterii. Siadając na niezabezpieczonych produktach żywnościowych pozostawia je tam, a stąd już krótka droga do zakażenia człowieka groźnymi bakteriami chorobotwórczymi. Muchy, mogą przyczynić sie do zatrucia salmonellą, mogą także przenosić groźne choroby zakaźne, jak: dur brzuszny, czerwonkę, tyfus, gruźlicę, chorobę Heinego-Medina oraz niektóre schorzenia grzybicze i pasożytnicze. O ile większość zewnętrznie przenoszonych bakterii ginie pod wpływem słońca, o tyle zarazki przenoszone w przewodzie pokarmowym (wolu) stanowią zagrożenie przez dłuższy czas. Od czasu do czasu muchy wydalają kropelki zawartości wola, w których jest dużo bakterii. Również kał muchy zawiera liczne drobnoustroje chorobotwórcze. I tak np. prątki gruźlicy mogą przetrwać w przewodzie pokarmowym 16 dni, a w odchodach – dalsze 13 dni. Zarazek tyfusu potrafi przetrwać w jelicie do 6 dni a w odchodach 2 dni.

OCHRONA PRZED MUCHĄ DOMOWĄ – PROFILAKTYKA

Najlepszym sposobem uniknięcia zakażeń jest profilaktyka, czyli uniemożliwienie musze kontaktu z żywnością (szczególnie gotową do spożycia). Jedzenie należy więc przechowywać w zamkniętych pojemnikach lub w lodówce. Należy dbać o higienę (mycie rąk przed posiłkiem) a także czystość naczyń kuchennych i sztućców. Wymieniajmy często ściółkę zwierzętom gospodarskim. Należy stosować moskitiery w oknach i drzwiach naszych mieszkań.

PREPARATY DO ZWALCZANIA MUCHY DOMOWEJ

Tedan.pl

Zajmujemy się problematyką zwalczania szkodników od 1984 roku, czyli od pierwszej rejestracji jednoosobowej firmy zajmującej się odkażaniem, tępieniem szkodników i gryzoni. Prowadzimy szkolenia w Polskim Stowarzyszeniu Pracowników Dezynfekcji, Dezynsekcji i Deratyzacji.